دلتنگتم این روزا کجایی؟

بیست و یکم اسفند 93

اختلالات روانی قبل از پریود همیشه اعصابم را بهم می ریزد به طوری که دلم میخواهد دهان تمام اطرافیانم را آسفالت نموده و گفتنی نیست که آنها هم متقابلا دهان بنده را آسفالت می کنند و اینگونه با وجود سه جنس مونث در خانه هیچگاه آرامش بر خانه ما حاکم نمی شود

ولی این دو سه روز اولین باریست که دلم میخواهد نزدیک به زمان پریودم بود تا این همه آشفتگی و ناراحتی و بی قراری را به بهم ریختگی هورمونی نسبت دهم و صبر کنم تا بگذرد ولی متاسفانه این دلیل منطقی از بنده سلب شده است

در طی این بی قراری های بی دلیل و طی مکاشفات علمی بنده متوجه شدم که دل بی صاحاب مونده ی من هم هورمون دارد و تمام دل ها هورمون دارند و وقتی بهم بریزد تمام روح و روان و جسم و جانت بهم میریزد .بعد هورمون های هرکسی مخصوص به خودش است مثل اثرانگشت شخصی است مثلا الان هورمون پیامین (همان پیام خودمان) قلبم پایین آمده و هورمون دلتنگیسم (همان دلتنگی خودمان) بالا رفته است و خب معلوم است که شما خواننده عزیز هورمون پیامین ندارید و احتمالا هورمون جعفرین یا غضنفرین یا چیز دیگری دارید. خب گفتنی نیست که برخلاف هورمون های جسمی هورمون های دلی دارو و مسکن ندارند و نمی شود بروی ی ژلوفنی چیزی کوفت کنی و التماس کنی توروخدا منو خوب کن و ژلوفن هم با کلی ناز و ادا بعد از دوساعت لطف کند و آرامت بنماید. این دست هورمون های دلی خیلی چموش هستند و شعر دردم از یار است و درمان نیز هم را برای این هورمون ها سروده اند باید اصل درد را بیاورند به بدنتان تزریق کنند تا خوب شوید. و الان که اصل درد نیست و احتمالا خواب است و حتی اگر بیدار هم بود به شما ربطی ندارد  باید استخوان های دلتان از درد بپوکد و هورمون هایتان پدرتان را درآورند وشما هی از درد استخوان دل به خود بپیچید ( همان که می گویند در دلم رخت می شویند یا دلتان هری پایین میریزد ) در این دردها یا میمیرید یا انقدر قوی می شوید که هورمون پیامین از دلتان پاک می شود می رود و دلتان به نبودش عادت می کند که البته گزینه دوم یک در هزار در تاریخ بشریت گزارش شده است پس به احتمال نهصد و نود و نه هزارم شما میمیرید ... نه اینکه فکر کنید الان میمیرید و راحت می شوید ها نههههههه از این خبرها نیست مردن دل با مردنی که در ذهن شماست فرق دارد عین آتش زیر خاکستر است شما فقط فکر می کنید که مرده بعد یهویی عین غول چراغ جادو وسط خوشحالی و شادیتان زبانه میکشید که یوهوهو یوهوهو من اینجایم الان اگر پیام بود حتما حال بهتری داشتی و بیشتر خوش میگذشت و اینگونه تمام شادی را کوفتت می کند و بدرود می گوید تا شادی دیگر که بیاید و سلامت کند و تمام شادی ها را از تو میگیرد و انسان بی شادی هم یک نوع مرده متحرک است و تو تلاش میکنی و هرشب و روز جان میکنی که هیچ کس هیچ کس جز خدا نفهمد که تو مرده ای چون همان دلت به تو می گوید تو حق نداری شادی بقیه را هم کوفتشان کنی تو باید تنهایی بمیری اینها هورمون های تو هستند و به خانواده و دوستان و فامیلت ربطی ندارند و اگر ریسک کنی و به کسی بگویی هیچ کس درد کمبود هورمون پیامین را نمی فهمد و اینگونه می شود که دختر خاله ات به تو میگوید برو باباااااااا تو و استرس تو یک سرخوشی که دومی نداری و تو سکوت میکنی ....همین